Weg

Vanaf 1 september heb ik een nieuwe baan als docent Nederlands bij het Theresialyceum in Tilburg. Ik heb er ontzettend veel zin in. Nieuwe collega's, nieuwe werkplek, nieuwe onderwijssoort. Een nieuwe weg ga ik bewandelen en dus ga ik weg uit het BVE-veld, maar niet uit het onderwijs. Vreemd is dat wel hoor, weggaan op een nieuwe weg.

Dag, dag docenten van het ROC Tilburg met en voor wie ik zo vurig heb gewerkt om méér gebruik te maken van ICT in het onderwijs. Dag docenten van het VAVO bij wie ik me het afgelopen jaar zó welkom heb gevoeld en met wie ik fantastisch heb samengewerkt. Dag trainers van het Centrum voor Onderwijs en ICT met wie ik cursussen schreef, e-learningscursussen gaf aan docenten en vooral heel veel rondsnuffelde in netwerken, op conferenties en op internet naar mogelijkheden om het onderwijs beter, effectiever en interessanter te maken. Dag studenten van het ROC die van mij onderwijs mochten 'genieten', ik heb ook van jullie genoten! Dag directeuren van de scholen van het ROC, met wie ik afspraken maakte over professionalisering van hun docenten of snode plannen smeedde om binnen een grote organisatie als het ROC, tóch zaken voor elkaar te krijgen. Dag College van Bestuur, die helemaal niet op zo'n heel grote afstand bleken te zitten als velen uit het primaire proces denken. Dag mensen van Kennisnet met wie ik de afgelopen jaren heb samengewerkt in projecten als Grassroots, Samen Web De Baas, ambassadeurs MBO. Dag ambassadeurs BVE, zowel de groene als de grijze. Dag, dag allemaal, het ga jullie goed.

Natuurlijk blijf ik nog steeds bloggen, maar dit weblog zal een iets andere wending krijgen. Méér over het vak Nederlands, méér over literatuur, méér over het voortgezet onderwijs, niet meer over de BVE, maar nog wel steeds over kunst, web 2.0, over Tilburg, en andere dingen die mij bezighouden.

Nederlandse teksten in Engelstalige liedjes

Als je nu op een terrasje zit in Toscane, de Provence, de Alpen, of misschien wel op de Tilburgse kermis, dan kan het je gebeuren dat je in een Engelstalig liedje plots Nederlandse zinnen meent te horen. Zo lijkt Michael Jackson te zingen over 'Mama Appelsap', Youssou n'Dour over 'Koeman die alle dingen omgooit' en klaagt Tina Turner over haar spillebenen.

Mama Appelsap heet dit verschijnsel, naar een radioprogramma van BNN waarin programmamaker Timur deze vondsten verzamelt met de hulp van luisteraars. Het is inmiddels een hele hype geworden. Er is een audiolijst met verzamelde zinnen, er zijn verschillende Youtubefilmpjes, er is een speciale website. Een hele hoop vrolijke onzin.

Hieronder mijn favoriet:

Weer een dichter dood

Simon Vinkenoog is dood. Hij is net geen éénentachtig jaar geworden. Hij stierf een zachte dood en waarschijnlijk is hem veel leed (ten gevolge van een hersenbloeding en een beenamputatie) bespaard gebleven.

Er is een online condoleanceregister voor hem geopend. Enkele opmerkingen daar typeren Vinkenoog:
- Zweef Zacht Zimon!
- met een been buiten het graf...
- Dag lief voorbeeld van me, ambassadeur en boegbeeld van de hippietijd.

In mijn fotoalbum vond ik enkele foto's van hem uit de jaren Tachtig. Ze zijn gemaakt tijdens een Zestiger Jaren evenement op de Korte Heuvel in Tilburg. Simon Vinkenoog is te zien met Johny van Doorn (Johny The Selfkicker) en zijn vrouw Edith Ringnalda. Plaatselijke dorpsgek 'Rooie Stien' (inmiddels ook overleden) pikte tijdens het evenement de microfoon en weigerde die terug te geven aan Vinkenoog omdat ze beweerde beter te kunnen dichten dan hij. Simon kon daar hartelijk om lachen.

Een probleem laten escaleren

‘We moeten dit probleem maar laten escaleren' hoorde ik onlangs een IT-er zeggen. Ik geloofde mijn oren niet. Iemand die bewust aanstuurt op de escalatie van een probleem? Hoe kun je zo bot zijn? Maar omdat de kwestie waar het om ging uiterst technisch was en ik de inhoud van het technische probleem maar ten dele kon bevatten, hield ik tijdens die vergadering maar mijn mond.

Na de bijeenkomst sprak ik hem persoonlijk hierop aan. “Hoezo escaleren? Staan die IT-diensten dan voortaan zo ver af van het primaire proces? Weet je wel wat de consequenties hiervan zijn op de werkvloer? In wat voor puinhoop die mensen dan moeten werken? Ik snap dat het soms nodig is om iets uit de hand te laten lopen om een beweging in gang te zetten, maar hoe dienstbaar ben je nog als dienst als je dat over de hoofden van de mensen op de werkvloer…”.

Hij onderbrak mij met een schaterlach, waarop ik hem stomverbaasd aankeek. Behoedzaam legde hij mij uit dat ‘een probleem laten escaleren’ voor IT-ers iets anders betekent dan voor ‘gewone mensen’. Gewone mensen vatten escaleren op als: iets uit de hand laten lopen, of zoals Van Dale zegt: ‘van stap tot stap ernstiger worden van een conflictsituatie, waardoor een toestand ontstaat waaruit je niet meer terugkan’. Maar in ITIL-termen (een procedureboek voor IT-ers) is escaleren:

Wanneer een incident niet binnen de gestelde tijd kan worden opgelost, dienen maatregelen genomen te worden om de incident afhandeling te bespoedigen. Het inzetten van meer personen of van personen met meer specialistische kennis is dan een mogelijkheid. Dit wordt Escalatie genoemd (zie ITIL-essentials).

Het was dus helemaal niet zo’n werkvloeronvriendelijke actie die hij had voorgesteld. Hij had slechts voorgesteld meer mensen in te zetten met meer specialistische kennis om het probleem sneller op te lossen. Pas toen begreep ik zijn schaterlach.

Maar 'escaleren' met als betekenis op een hoger plan trekken? Nooit van gehoord. In Van Dale vind ik deze betekenis niet terug en ook op internet vind je escaleren alleen op ITIL-sites terug met die betekenis.

Rare jongens die IT-ers, maar uiteindelijk toch veel dienstbaar dan ik gedacht had.