Toen ik vorig jaar vakantieboeken wilde aanschaffen, viel mijn oog op een nieuwe dichtbundel van Leo Vroman. Mijn eerste gedachte: een nieuwe bundel? Leeft hij nog dan? In 1986 heb ik hem ontmoet toen hij onze gast was op de Nacht van het Boek, waar ik in de organisatie zat. Hij was toen al ver in de zeventig (zie foto hiernaast). Als hij nu nog leefde, dan moest hij wel honderd zijn.
Groot was de verrassing toen ik om de boekentafel heen liep en de titel van die bundel las: 'Nee, nog niet dood'. Alsof hij mijn verbazing gehoord had en antwoordde met die titel. Natuurlijk heb ik de bundel meteen gekocht. Prachtige gedichten over de dood, de liefde, het niet meer vlekkeloos functionerende lichaam, maar bovenal gedichten die een haast genezende positieve rust uitstralen.
Deze week zag ik een documentaire over hem op TV 'Soms is liefde eeuwig'. Dezelfde rust, positieve levensinstelling en onangst voor de dood straalt van deze documentaire af. Via deze link bij uitzending gemist is hij alsnog te bekijken.
Groot was de verrassing toen ik om de boekentafel heen liep en de titel van die bundel las: 'Nee, nog niet dood'. Alsof hij mijn verbazing gehoord had en antwoordde met die titel. Natuurlijk heb ik de bundel meteen gekocht. Prachtige gedichten over de dood, de liefde, het niet meer vlekkeloos functionerende lichaam, maar bovenal gedichten die een haast genezende positieve rust uitstralen.
Deze week zag ik een documentaire over hem op TV 'Soms is liefde eeuwig'. Dezelfde rust, positieve levensinstelling en onangst voor de dood straalt van deze documentaire af. Via deze link bij uitzending gemist is hij alsnog te bekijken.
1 opmerking:
Inderdaad een fantastische uitzending! Dank dat je me daarop hebt gewezen.
Groet,
Maarten
Een reactie posten