Op dit moment heb ik er op drie manieren met onderwijs te maken: als docent Nederlands aan het HAVO; als ouder van een schoolgaande zoon die onderwijs geniet (zelf formuleert hij dat anders ;-P) en last but not least als student aan de masteropleiding Nederlands.Afgelopen week was het toets- en examenweek. Voor zoonlief betekende dat een weekje 'chillen' want het enige wat hij deze week moest doen was twee toetsen inhalen. Oh ja, en een evaluatiegesprek. Daar zou hij wel eens even vertellen wie er allemaal niet goed les gaf en wat er allemaal 'saai' was en dat hij te weinig te doen had en wat er allemaal mis was met de organisatie en meer. Het kostte veel moeite hem ervan te overtuigen dat HIJ geëvalueerd werd en niet de school of de docenten. Maar verder wel een eitje, zo'n breekweek met maar één ochtend school. Als ouder heb ik daar wat meer moeite mee. Dat ging 'in onze tijd' toch anders. Is zo'n hele week echt nodig? Kunnen ze niet gewoon wat meer les geven of andere activiteiten opzetten?
Als docent: schoolexamens HAVO. Verbaasd was ik over de strakke organisatie, de regels, de tijdschema's, de onverbiddelijkheid soms. Maar in de loop van deze week zag ik steeds meer de noodzaak hiervan. Al die ge- en verboden geven rust. Mijmerend als tweede surveillant achterin de klas werd mij duidelijk dat mijn flexibile opstelling naar leerlingen in het verleden uiteindelijk zorgde voor onrust en nóg meer bakkeleien over het verleggen van nóg meer grenzen, want daarin zijn leerlingen op deze leeftijd experts. Ontdekte ik als docent nu en wist ik als ouder al lang.
Mijn eigen examen: argumentatieleer. Als docent kun je het niet maken op een spiekbriefje betrapt te worden, maar jé, wat had ik dat graag gedaan bij dit examen. Er waren zo verschrikkelijk veel termen en theorie die buiten geknald moesten worden en het nut ervan? Over een paar maanden toch weer vergeten. Het gaat toch om inzicht? Zou een spiekbriefje niet een prachtige minivorm van een openboektentamen kunnen zijn? Maar stel je voor dat ik betrapt zou worden? Wat voor Middelkoopeffect zou dat geven? Uiteindelijk dus maar niet gedaan. Redelijk gemaakt, denk ik. En nu maar hopen dat die docent het snel nakijkt.
Op mijn bureau ligt op dit moment ook twaalf uur nakijkwerk in de vorm van vijfentachtig schoolexamens Nederlands. En de leerlingen maar vragen: "Heeft u het al nagekeken?". Daar gaat mijn weekend.
4 opmerkingen:
zo gaat dat. Ik zit met 55 scripties ( eerste versie, over 2 weken opnieuw met uiteindelijke versie) & 3 toetsen tekstbegrip / argumentatie / samenvatten van 4 en 5 VWO en 5 HAVO. Weekend ? Vroeg naar bed?
;-)
Wat leuk om de 3 invalshoeken te lezen, waar ligt nu het zwaartepunt. Sterkte dit weekend, trouwens @jeroen clemens en moniek, valt er niks te automatiseren met die examens?
@Karin, ik snap je reactie. Maar een deel van de correctie blijft mensenwerk. Tuurlijk bestaat ook een deel uit Multiple Choice-vragen. De correctie daarvan kun je automatiseren, maar daarin zit de tijd en de inspanning niet. Het meeste werk zit in het 'handwerk', het lezen en nakijken van de open vragen, de individuele antwoorden van de leerlingen. Of in het geval van de scripties van Jeroen: het enige wat je daarin kunt automatiseren is de fraudecontrole. Verder zit er niets anders op dan werk voor het ingeleverde werk lezen, corrigeren, feedback geven en meer.
Maar het heeft ook mijn aandacht natuurlijk. Hoe kun je ICT op een manier bij het schrijfonderwijs inzetten waardoor er gemak, genot en gewin is voor zowel studenten als docenten. Dat wordt waarschijnlijk mijn onderzoeksopdracht bij de masteropleiding Nederlands. En natuurlijk ook de inzet van web 2.0 toepassingen daarbij.
Leuk stukje, Moniek!
En al je leerwerk (zonder spieken) van jezelf als studente dus beloond met een fraaie 7! Bravo!
Tot woensdag!
Clau
Een reactie posten