"Geeft niet, hoer!"

Jaren geleden gaf ik Nederlandse les aan jongeren die nog niet zo lang in Nederland waren. Zij maakten soms taalfouten waar we met de hele klas erg om moesten lachen. En die -doordat we die fout bespraken- daarna ook zelden meer gemaakt werden.

Zo herinner ik mij het Bosnische meisje dat tegen haar advocaat zei: 'Bedankt voor uw gulp', waarop de advocaat naar de rits van zijn broek keek en verbaasd bloosde. Of de Roemeense leerlinge, gezegend met een enorme derrière, die tegen een bankmedewerkster zei: 'Ik wil geld afhalen van mijn cont'. Waarop de bankmedewerkster de spontane lachstuipen kreeg. De leerling in verwarring want ze had niet anders gedaan dan een truc die ze vaker toepaste: haal wat a's en o's weg van Latijnse woorden en je krijgt al gauw een Nederlandse variant van het woord. Dat werkte ook zo bij 'factura', 'scola' en andere woorden. Maar in dit geval dus niet.

Ook maakte een Marokkaanse leerlinge een enorme scène mee in de bus op weg naar school. Iemand was per ongeluk op haar tenen gaan staan bij het passeren en die bood haar excuses aan. Mijn leerling had daarop gereageerd met 'Oh, geef nie, hoer!' gevolgd door een vriendelijke lach. Die werd beantwoord met een scheldpartij van de andere kant. Mijn leerling snapte niet waarom. Na mijn uitleg wel. En daarna zou ze nooit meer 'hoer' zeggen als ze 'hoor' bedoelde. En ook niet bij de uu van huursubsidie. Want, zo had haar boerman gezegd: dáárvoor kon je in Nederland geen subsidie krijgen.

Aan deze scènes moest ik denken toen ik dit bericht las uit het AD. Een Hageneers zou tegen een agente hebben gezegd 'Goed gereden, hoer!' De agente klaagde hem aan. Hij beweerde dat hij in plat Haags 'Goed gereden, hoâh!' (Goed gereden, hoor) had gezegd. De rechter sprak hem vrij omdat ze dit aannemelijk vond. Ik betwijfel of hij er iets van geleerd heeft, zoals mijn leerlingen indertijd.